Kópavogslagið
Þar sem grasið græna breiðir
sína slæðu yfir fold;
þar sem rætur spinna þræði
og hjarta tengist mold;
þar sem bærinn skartar fögrum
hópi drengja' og fljóða,
hér á ég heima í voginum góða.
Þegar glaður veifar granni,
býður mér að koma inn;
þegar kossi fylgir kveðja
"velkominn vinur minn";
þegar kvöldar kemur engill
mér vinarhönd að bjóða,
þá er ég heima í voginum góða.
Út við Hvamma, Tún og Hjalla
fagran heyri' ég fuglasöng;
út við Hólma, Mel og Brekkur
er gangan aldrei löng;
út við Grundir, Hvarf og Heiðar
lít ég gamla vegaslóða.
Hér á ég heima í voginum góða.
Þegar sólin rís við Sali,
vaknar Lind við Lækjarnið.
Þegar Fífan fagnar sumri,
fær vetrarkóngur frið
Þegar birtir yfir Borgum
við sólarlagið rjóða,
þá er ég heima í voginum góða.
Nú er fagrir söngvar óma
og sólin bjarta skín;
nú er tónar blíðir hljóma
ég hugsa hlýtt til þín.
Nú er ástin vefur andann
inn í fagra sveiflu ljóða
hér á ég heima í voginum góða.
Lag: Þóra Marteinsdóttir, 2005
Texti: Steinunn Anna Sigurjónsdóttir